วิษณุ เครืองาม พากินข้าวข้างทาง : ชัยภูมิ เพชรบูรณ์

คอลัมน์ เดินดินกินข้าวแกง

โดย วิษณุ เครืองาม

มติชน 4 สิงหาคม 2555

วันก่อนญาติๆ มาจากเมืองนอกชวนขับรถไปเที่ยวชัยภูมิ และเพชรบูรณ์ ที่ไปชัยภูมิจังหวัดทางอีสาน เพราะอยากไปดูทุ่งดอกกระเจียวก่อนจะวายหมด เห็นว่าลือไปถึงอเมริกา ส่วนที่ไปเพชรบูรณ์เพราะอยากไปเยือนเขาค้ออีกหน เขาว่าอากาศและวิวราวกับสวิตเซอร์แลนด์

ที่ชัยภูมิ ได้แวะไปพักที่โรงแรมเลิศนิมิต อยู่กลางเมืองใกล้ศาลากลางจังหวัด เช็กอินแล้วจึงได้เจอเจ้าของซึ่งเป็นชายหนุ่มชื่อ หลัก สัมพันธารักษ์ จบนิติศาสตรบัณฑิตจากจุฬาฯ มาแนะนำตัวว่าเป็นลูกศิษย์ คืนนั้นฝนตก จะออกไปหาอะไรกินข้างนอกก็ไม่สะดวกจึงต้องกินในโรงแรมนั้นเองแต่ก็อร่อยคุ้มอยู่ สมกับราคาคุยที่ลือกันว่ากับข้าวอร่อยที่นี่คือไส้กรอกอีสาน ผัดพริกขิงถั่วฝักยาวกับไข่เค็ม ผัดพะแนงปลากราย รายการผัดพริกขิงนั้นเคยกินมาหลายที่แล้ว จึงไม่ใช่ของแปลกแม้ว่ารสชาติที่นี่เมื่อยีไข่เค็มคลุกเคล้าเครื่องพริกขิงจะเอร็ดอร่อยมาก แต่ผัดพะแนงปลา กรายสิเป็นของแปลก เคยกินแต่ผัดเผ็ดปลากราย ผัดฉ่าปลากราย แกงป่าปลากราย และทอดมันปลากราย เพิ่งจะเห็นเอาเนื้อปลากรายมาโขลกละเอียดเหมือนจะทำลูกชิ้นแล้วแผ่บางๆ ผัดกับเครื่องพะแนงคลุกข้าวเจริญอาหารดีแท้ ดูหน้าตาเข้าท่าและรสดีมาก จัดว่าเป็นของดีที่โรงแรมนี้ได้

ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าที่นี่ก็ผัดเส้นได้หอมควันไฟอร่อย ที่จริงควรจะสั่งราดหน้ากุ้งแม่น้ำซึ่งชัยภูมิมีอยู่มาก แต่ไปสั่งราดหน้าหมูเข้า เนื้อหมูแช่เย็นไม่สดนัก ผมจึงเขี่ยหมูออกกินแต่เส้นกับผัดคะน้า แค่นี้ก็เอาอยู่!

ระหว่างทางไปเขาค้อ สองข้างทางถนนจะมีแผงขายมะขามหวานของดีเพชรบูรณ์เป็นระยะๆ ที่มีมากอีกอย่างคือร้านขึ้นป้ายขายอาหารป่าชวนให้น้ำลายไหล มีคนบอกว่าอาหารป่าแถวนี้เป็นป่าแท้ๆ เหมาะสำหรับคนที่ชอบ เป็นประเภทนกป่า ไก่ป่า งู หมูป่า กระต่าย เก้ง กวาง เอามาทำผัดเผ็ดหรือปรุงแบบอาหารอีสานรสจัดๆ แกล้มเหล้าเบียร์ ไม่อีกทีก็เป็นพืชป่าไปเลย เช่น ลูกหวาย ผักหวานป่า หน่อไม้ เห็ดโคน ผมรู้ว่าน่ากินแต่ไม่ถูกอัธยาศัยยามเดินทางไกลเพราะยาธาตุก็ไม่ได้นำติดตัวไปด้วยจึงไม่กล้าเสี่ยง

บนเขาค้อมีรีสอร์ตดีๆ หลายแห่ง มีคนแนะให้แวะกินอาหารเที่ยงที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งชื่อไร่จันทร์แรม เขาเอาผักและเห็ดมาปรุงทำกับข้าวได้หลายอย่าง อะไรไม่เท่ากับว่าวิวดีนัก เอาว่ากินลมชมวิวคู่กับอาหารก็แล้วกัน ตกเย็นไปพักที่ อิมพีเรียล ภูแก้ว รีสอร์ท ซึ่งอยู่ในเครือของ เจ้าสัวเจริญสิริวัฒนภักดี อยู่ใกล้อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง คุณศักดิ์ทิพย์ กลัมพะสุต

ผู้จัดการที่นี่ให้แม่ครัวเก็บผักที่ปลูกไว้เองในสวนครัวหลังรีสอร์ตมาปรุงอาหารให้กิน เช่น ฟักแม้ว ยอดมะระ ผักหวาน ถั่ว พริก เห็ด ที่อร่อยคือหมูคำ ปกติที่อื่นจะกินกับก้านคะน้าสด แต่ที่นี่กินกับฟักแม้วดิบอร่อยไปอีกแบบ ผักที่เรียกว่าฟักแม้วนั้น บางแห่งเรียกว่ามะระหวาน แต่คนทั่วไปจะเรียกว่าฟักแม้ว เพราะเนื้อกรอบเหมือนกินเนื้อฟักดิบ และได้รสชาติคล้ายกัน แต่ถ้านำไปผัดกับกระเทียม น้ำมันหอย เนื้อฟักแม้วจะหวานกว่าฟักธรรมดา คุณศักดิ์ทิพย์ ให้ความรู้ว่าคนแถวเพชรบูรณ์ขึ้นไปจะเรียกว่าฟักม้ง ไม่เรียกว่าฟักแม้วเพราะแม้ว

เป็นคำเรียกชาวเขาที่ไม่สู้จะสุภาพนัก จริงๆ แล้วเป็นม้งต่างหาก เอาเถอะครับจะเป็นแม้วหรือม้งก็ช่าง ผมว่าคำที่ไม่สู้จะสุภาพน่าจะเป็น “ฟัก” มากกว่า

ที่อิมพีเรียล ภูแก้ว รีสอร์ท อากาศบริสุทธิ์และเย็นสบายมาก น่าพักอยู่สักเดือนจะได้ไม่ต้องวุ่นวายและขัดข้องกับข่าวสารบ้านเมืองอันน่าปวดหัว คุณศักดิ์ทิพย์ชี้ให้ดูดอกลำโพงห้อยหัวราวกับลำโพงหรือแตรฝรั่ง ไม่เคยเห็นที่ไหนดอกจะดกและงามมากเท่าที่เขาค้อ ที่ภูแก้วมีทั้งดอกลำโพงสีขาว สีชมพู และสีส้มอ่อนๆ แถมส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลทั่วรีสอร์ต ที่หน้าตึกกลาง (ร้านอาหาร) มีต้นจำปาเก่าแก่ต้นหนึ่ง จำปาออกดอกสะพรั่งน่ะไม่เท่าไร แต่จำปาต้นนี้ออกลูกออกผลห้อยย้อยเป็นพวงราวกับลำไยเต็มต้น เกิดมาเพิ่งเห็นจำปาเป็นผลก็ที่นี่แหละ

ตอนเช้าห้องครัวโรงแรมทำปาท่องโก๋ให้กิน สมาชิกในกลุ่มบิใส่ปากแล้วอุทาน พร้อมๆ กันว่า “เกิดมาไม่เคยกินปาท่องโก๋ที่ไหนกรอบนอกนุ่มใน หอมแป้งและอร่อยเท่ากลางป่าในรีสอร์ตแห่งนี้เลย”

ขากลับได้ใช้เส้นทางหล่มสัก-สระบุรี ตั้งใจไปกินไก่ย่างที่อำเภอวิเชียรบุรี ก่อนถึงอำเภอวิเชียรบุรี แวะซื้อฟักแม้วหรือฟักม้งที่ชาวบ้านตั้งแผงขายข้างทางกิโลละ 10 บาท ยอดมะระกำใหญ่กำละ 10 บาทกินได้ 5 คน หน่อไม้ไผ่ตงราคาถูกกว่ากรุงเทพฯ ห้าเท่า เห็ดโคนสดถุงละไม่กี่บาท ถั่วแมคคาดาเมียสด และอโวคาโดปลูกเมืองไทยผลโตเท่าฝรั่งเวียดนาม เลยไปอีกไม่นานก็ถึง ไร่กำนันจุล ที่จริงเรียกให้ถูกควรจะเรียกว่าร้านค้าไร่กำนัลจุลมากกว่า เพราะตัวไร่อยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่มาก ร้านค้านี้มีทั้งฝั่งขาไปและขากลับจะแวะฝั่งไหนก็ได้ เป็นที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์เกษตรแปรรูปสารพัดชนิด กำนันจุล คุ้นวงศ์ โด่งดังมาตั้งแต่ผมยังเด็ก เป็นคนบุกเบิกทำสวนส้มคนแรกๆ ของภาคเหนือด้วยวิธีสมัยใหม่ จัดว่าเป็นเกษตรกรตัวอย่าง ผลิตภัณฑ์ที่วางขายวันนี้มีส้มโชกุนรสหวาน น้ำผลไม้ต่างๆ เช่น น้ำทับทิม มังคุด ลูกหม่อน (มัลเบอรี่) เห็ด ผักสด ตัวดักแด้ใส่ถุง ปลาส้มทำจากปลานิล ปลาตะเพียน สำหรับซื้อเอาไปทอดกินเอง

เมื่อก่อนผมกินปลาส้มไม่เป็น กินเป็นแต่ปลาเค็ม ไปลองเข้าที่ร้านลาว-ไทยในปารีสหนหนึ่ง รสอร่อยติดอกติดใจทั่วกัน สำคัญที่วิธีทอดคือเขาหมักกระเทียมไว้ เวลาจะทอดต้องเขี่ยเอากระเทียมออกแล้วทอดแต่ปลา พอสุกจึงเกลี่ยกระเทียมลงทอดอีกทีแล้วโรยบนเนื้อปลา ไม่ต้องบีบมะนาวเพราะคำว่าส้มแสดงว่าเปรี้ยวอยู่แล้ว

อำเภอวิเชียรบุรีอยู่ในจังหวัดเพชรบูรณ์ อำเภอนี้อะไรจะโด่งดังบ้างผมนึกไม่ออก แต่ที่แน่คือไก่ย่างวิเชียรบุรีดังสนั่นเมือง ไปทางไหนจะเห็นแผงย่างไก่ข้างทางขึ้นป้ายไก่ย่างวิเชียรบุรีเต็มไปหมด จะวิเชียรจริงหรือปลอมไม่รู้ แต่ของแท้ต้องที่อำเภอวิเชียรบุรี จังหวัดเพชรบูรณ์นี้แหละ

ร้านดังคือ ร้านตาแป๊ะ 2 อยู่ริมถนนใหญ่หล่มสัก-สระบุรีตรงข้าม ธกส. ตั้งเตาย่างไก่ยาวนับสิบเมตร ควันฟุ้งส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล รถราจอดแน่นขนัด ของดีร้านนี้คือไก่ย่าง น้ำจิ้มแจ่ว ส้มตำ ปลาดุกย่าง ซุปหน่อไม้ ยำเห็ด ยำต่างๆ ต้มยำปลาคัง ลาบ ทอดมัน เนื้อย่าง เสือร้องไห้ ผมเตร่ไปคุยกับคนย่างไก่ได้ความว่าเสน่ห์ของไก่ย่างวิเชียรบุรีคือไก่บ้านและไก่เนื้อที่นี่ย่างแบบแห้งทั้งนั้นและใช้ไก่ ซี.พี. (ไก่บ้านของ ซี.พี.ก็มี) ที่สำคัญคือน้ำจิ้มแจ่ว รสจะอร่อยเข้มข้นกว่าที่อื่น และราคาไก่ย่างไม่แพง

วันที่ผมแวะไปนั้นพบคณะผู้พิพากษาแยกจากต้อนรับท่านประธานศาลฎีกาแวะมากินกลุ่มใหญ่ คณะอธิบดีอีกกรม ทุกคนบอกว่าของแท้ต้องร้านตาแป๊ะ 2 นี้แม้ว่าแถวนี้จะมีร้านอื่นติดๆ กันอยู่นับสิบร้านก็ตาม ที่จริงดูจากควันไฟหอมฟุ้งเพราะย่างไก่ทีละสิบๆ ตัว และรถราที่จอดแน่นขนัดหน้าร้านก็พอจะรู้ได้อยู่แล้วว่าควรแวะกินเจ้าไหน

ออกจากวิเชียรบุรีก็บึ่งรถรวดเดียวผ่านลพบุรี สระบุรี อยุธยากลับถึงกรุงเทพฯ ได้เวลาทอดปลาส้มกำนันจุลกินเป็นมื้อค่ำกับแกงจืดเห็ดโคนสด สลัดอโวคาโด และผัดฟักม้งฟักแม้วที่ซื้อกลับมาทำเอง เล่นเอากินอิ่ม นอนหลับฝันดี ฝันเด่นตลอดคืน‘>

• Facebook
• X
• Line